زمان دقیق انتشار این مقاله را هنوز مشخص نکرده ام .ولی در روز پنجم شهریور ماه است که می نویسم.
هر حرکت بزرگ اجتماعی نیاز دارد که در جنبه های مختلف و گوناگون و قابل لمس و همه جانبه تعریف شود.اهداف یک حرکت و یا جنبش و یا نهضت -توسط متفکران گوناگون و همسو و توانا در نظر گرفته و اعلام عمومی می شوند.از انقلاب کبیر فرانسه تا این تاریخ انقلابات و حرکات اجتماعی زیادی در سطح جهان صورت گرفته و تعدادی پیروز شده و تعدادی هم شکست خورده اند.اما مهم اینست که روش ها و خطوط اصلی این تحرکات شباهتهای زیادی به هم داشته اند تا حدی که می توان گفت همگی پیرو اصول مشابهی بوده اند.بیش از دویست سال است که الگوهای انقلابی البته با کمی تغییر در جوامع مختلف در حال اجرا بوده و یا اجرا شده اند.در این زمان طولانی متفکرین حکومتمدارواز نوع دیگر هم بیکار نمانده اند و ضد الگوها و روشهای تدافعی زیادی در برابر تحرکات اجتماعی تدوین کرده اند و معمولا در مقابل حرکات عظیم اجتماعی از این روشهای ضد تحرکات و آرام نمودن جامعه استفاده کرده اند.بسیاری از جوانان و مشتاقان پیروزی با تکیه به احساسات خروشان خود چیزی بالاتر از امید به پیروزی را در مخیله خود پرورش می دهند و در شرایط حاد هم گوش به هشدارهای افراد مسن تر و با تجربه تر نمی دهند و تا نثار جان هم در مورد خواسته خود ابرام و پافشاری می کنند و به هشدار دهنده ها دشنام داده و آنها را دشمن خود می انگارند.
در سالگرد تحرکات اجتماعی لازم است علیرغم خطرات دوجانبه که متوجه من شده و هست مواردی را عنوان کنم.داشتن یک هدف کوچک و محدود مثل رفع تبعیض در پوشش و آزادی حجاب نه توان ادامه دارد و نه می تواند موجد یک انگیزه بزرگ و تاریخی در حد تغییر یک نظام حکومتی بشود.چرا در یک سال گذشته دلسوزان و متفکرین مخالف رژیم نتوانسته اند به این واقعه گسترش بدهند و اهداف والاتر و جدی تری را ابداع کرده و به شور و هیجان جوانان تزریق کنند.جامعه ایرانی مثل تمام دنیا دارای جنبه های فکری و عقیدتی متفاوت و زیاد است و پاک واضح است که هدف تحرکات موجود نمی تواند نظر همه مردم و بخصوص فعالین جدی را جلب کند.این حرکت و جنبش سخت محدود و بالطبع قابل نابودی است.و خطر جدی- حرکت جامعه را تهدید می کند.این هدفی که ناشی از کشته شدن یک دختر خانم است که اتفاقا هیچ جمله و حرکت و نشانه ایی از تفکر و دانش و حتی خواستن تغییر در جامعه را ندارد نتوانسته و نخواهد توانست نظر اکثریت متفکر جامعه را جلب کند.و اتفاقا خیلی احتمال دارد که با شکست تحرکات جوانان پر شور دچار یاس و نا امیدی هم بشود که این مورد بسیار خطرناک و محتمل است.تعریف اهداف جدید و کاملتر و افزودن پیامهای قوی که پشتیبانی محکم از متفکرین و سیاسیون داشته باشد بسیار مورد نیاز است.دست آوردهای جامعه جوان که اشتعال احساسات را مدنظر قرار داده اند موردی نیست که باعث تحرک یک پارچه جامعه شود.تعریف های نو و متفاوت و جدید از اهداف به حق مردم- وظیفه متفکرین و خواستاران رهائی می باشد. استفاده از روشهای کهنه و نخ نما و قبول خسارات و مصیبت های فردی و اجتماعی در این زمان و با این حکومت راه بجائی نخواهد برد و هرگز کف خیابان راه پیروزی نیست.لطفادر باره اهداف زیبا و همه جانبه و روش های مبارزاتی نوین و بی سابقه بیندیشید که راه حلی عملی و بدیع و تازه باشد. متفکرین و علاقمندان به تغییر باید بدانند که در صورت پیروزی چه چیزی را بدست خواهند آورد.نتیجه پیروزی در این کشمکش علاوه بر تغییرات زیاد در حکمرانی مدیریت و تصاحب میلیاردها دلار در آمد سالیانه و امکانات یک کشور ثروتمند است و نمی توان به سادگی باور کرد که حکومت حاضر بخواهد به این آسانی دست از این همه امکانات بردارد و از طرفی هم هیچ تعریف مشخصی از طرف مخالفین حکومت به این موضوع انجام نشده که جای بسی نگرانی و تشویش است . چرا کسی به این موضوعات پر اهمیت نظری نکرده است ؟؟؟؟؟؟؟؟؟بنظر من تنها راه پیروزی ملت- مبارزه شدید از راه تفکر و ایجاد ایده های نو و تازه در زمینه های مبارزاتی-مالی-اجتماعی-اقتصادی وبین المللی و مذهبی هست.اتخاذ روش ضد مذهبی توسط برخی افراد و خط و نشان کشیدن ها کاملا بی مورد و بی مصرف است.لطفا پیشگامان به این موضوع توجه کنند که بسیاری از مخالفین حکومت سخت باور مند مذهب خویش هستند و کم لطفی به مذهب قطعا باعث شکستی سنگین برای مردم خواهد بود و البته اجرای تفکرات و اندیشه ها زمانبر هم خواهند بود.متفکرین ورزیده و دانشمند باید راههای پایداری و تولید اندیشه های پویا را پیدا کرده و آموزش دهند.خویش را اسیر مشتهای گره کرده خود و شعله آتش طایرهای پوسیده نکنید-
آگاهی مثل شمع روشنی در باد است مراقب شعله خود باشید تا زمانی که ملت به باور نور رسیدند شعله شما هم بکار آید
1402/06/05سید محسن موسوی
